2018

We kunnen zelf zo onze ideeën hebben over wanneer we klaar zijn om dit leven hier op aarde te verlaten. Bijvoorbeeld dat een relatie nog hersteld moet worden, of dat onze kinderen eerst nog tot geloof moeten komen. Maar wat zegt de Bijbel daarover? Hoe zou God daar tegenaan kijken?

Terwijl ik preekte werd ik zelf ook diep getroffen door Gods liefde voor zondaren. Ik noemde het ook ‘de achtervolging van de Hemel’. God zoekt dwalende, lijdende en soms eenzame zondaars op. Jezus is gekomen om het verlorene te zoeken en te redden. Hij openbaart Zich aan mensen die zich in allerlei ellendige, duistere en zondige toestanden bevinden. Het is niet zo dat God niets gedaan heeft of doet aan de ellende in deze wereld! Hij is niet ver weg gebleven, op een afstand blijven toekijken. Hij zoekt ons elke keer weer op.

De waarheid zal ons vrijmaken, zei Jezus. Even daarna sprak Hij over hoe de Zoon (Hijzelf dus) ons vrijmaakt. De waarheid is dus niet 'iets', maar is een persoon. Evenzo is 'gerechtigheid' niet iets. Hijzelf is onze gerechtigheid. Omdat Hij nooit verandert -Hij is dezelfde gister, vandaag en tot in eeuwigheid- verandert dus ook onze gerechtigheid nooit! Wij zijn en worden behouden door Hemzelf. We mogen leren leven door de waarheid die is in Christus Jezus. Hierdoor kunnen wij de aanvechtingen en de aanklachten van de vijand, van satan, overwinnen. We mogen leren om te zeggen: 'Niet ik, maar Hij!'.

Een mens heeft van nature niet een verlangen naar God. De Bijbel zegt: ‘Er is niemand die God zoekt.’ Iemand die een hart van steen heeft naar God toe, hoort Hem niet, reageert niet op Hem en heeft geen relatie met Hem. Maar de Heere is in staat het hart van steen weg te nemen er een hart van vlees voor in de plaats te geven. Daardoor verandert een mens van binnenuit, omdat er andere verlangens komen. Alleen daardoor kan iemand echt veranderen, van binnenuit.

Tijdens de Israëlzondag sprak Oscar over dit thema. In de Bijbel staan heel wat teksten die gaan over hoe de Heere zijn volk Israël weer terug zal brengen naar het land dat Hij aan hen heeft beloofd. Deze teksten zijn niet allemaal vervuld door de terugkeer uit Babylon en kunnen we ook niet op de gemeente toepassen door ze te vergeestelijken. Wat hebben de recente ontwikkelingen, de herrijzenis van Israël en de terugkeer van de Joden naar het Beloofde Land ons als kerk te zeggen? Waarom zeggen wij dat Israël een teken van hoop is voor de wereld?