Het bidden is niet een plicht maar een voorrecht. We gaan het als een opdracht en een moeten zien als we niet goed begrijpen waar het om gaat, wanneer wij bidden. Zicht krijgen op de essentie van gebed leidt ertoe dat wij ernaar verlangen. In deze preek gaat het over twee aspecten: het voorrecht bij God te zijn en het voorrecht om Hem dingen te mogen vragen.

Het is moeilijk voor ons om te beseffen dat Jezus in veel opzichten bij Israël hoort. Door de eeuwen heen hebben wij Hem zo van Zijn Joodse wortels ontdaan, dat we Jezus en Israël maar moeilijk met elkaar in verband weten te brengen. Velen die in Hem geloven, van Hem getuigen of Hem prediken hebben het nooit over Israël. Of misschien toch wel, maar dan in negatieve zin, omdat Hij botste met de Joodse leiders van Zijn tijd. Toch zijn Jezus en Israël niet van elkaar te scheiden. Hun geschiedenissen hebben veel overeenkomsten. God heeft in Jezus naar Zijn volk Israël omgezien en Hij is gekomen om zijn volk Israël te verheerlijken, zo lezen wij in Lukas 1 en 2. Wat hebben het Evangelie van Jezus en de geschiedenis en toekomst van Israël met elkaar te maken?

Heel veel in het leven wordt bepaald door de hoop en de verwachting die wij hebben. Misschien wordt wel bijna alles wat wij doen bepaald door de één of andere verwachting die we hebben bij het besluiten tot de activiteit. Zonder hoop valt er gewoonweg niet te leven. Hoe bepalend is het daarom ook of wij hoop hebben voor de eeuwigheid, voor het leven na dit leven. (Dit is ongeveer dezelfde preek als op 4 december, maar nu ook met video)

De Bijbelse geschiedenis gaat bijna uitsluitend over de geschiedenis van Israël. Dat geldt ook voor het Nieuwe Testament. Vaak wordt in de christelijke kerk de Bijbel gelezen met slechts het oog op de christelijke kerk, waarbij Israël helemaal vergeten wordt. Dan worden alle bekende namen uit de Bijbel gelezen alsof zij christenen voor hun tijd waren. Het is belangrijk dat wij oog krijgen voor Israël en in ons Bijbellezen Israël Israël laten zijn.

Wat vinden wij in de Bijbel, met name in de evangeliën en bij de apostelen, over de doop? Waarom is de doop der onderdompeling de meest Bijbelse vorm van de doop? Wat zegt de Bijbel over verband tussen de doop en persoonlijk geloof? (Helaas een korte onderbreking vanwege een technische storing)